Spasticitet

Spasticitet. Roditelji i lekari obično gledaju koji delovi tela su pokretni, a koji ne kod deteta i onaj deo tela koji je slabije pokretan smatra se manje razvijenim. Međutim, u velikom broju slučajeva, ako se udubimo i bolje pogledamo, otkrićemo da je realnost potpuno drugačija. Nije sve tako jednostavno, belo ili crno.

Na primer, na pregledu kod jednog deteta smo utvrdili da su mu oba zgloba kuka slaba, ali i da se istovremeno jedna noga lakše pokreće u zglobu u odnosu na drugu, pri čemu se prilikom pomeranja pokretljivije noge mogla osetiti veća nestabilnost samog zgloba, dok se zglob kuka druge noge kod koje je bila primetna veća spastičnost u toku kretanja pokazao kao stabilniji.

Bilo mi je teško da objasnim roditeljima da je kod funkcionalnije, pokretljivije noge više strukturnih slabosti. Rentgenski snimak, koji su roditelji doneli dan nakon pregelda, je dokazao moju pretpostavku – da je kod spastične noge forma zgloba bolja zbog kontrakcije okolnih mišića i stvaranja mišićne napetosti, odnosno kopresivne sile koja je uticala na bolju povezanost zglobnih površina i stabilnost samog zgloba, dok je kod pokretljivije noge koju je dete više koristilo došlo do oštećenja zgloba, odnosno došlo je do slablljenja već postojećih slabosti struktura.

Sve dok nemamo neophodnu unutrašnju tenzionu silu koja sve povezuje i prilikom pokreta ne dovodi do ravnomernog povećanja otpora koji doprinosi stabilnosti zglobova, imaćemo probleme. U ovom slučaju sa spasticitetom koji je prividno učinio zglob stabilnijim i očuvao ga i sa oštećenjem struktura zgloba kod funkcionalnije noge.

Dakle, na kraju se postavlja pitanje: Šta je to spasticitet kod detea? Možda mišićna koaktivacija (zajednička kontrakcija određene grupe mišiča i njihovih anatagonista koji okružuju zglob kako bi se obezbedila stabilnost zgloba)?